WHAMMM!
Ik zie een verschrikte blik in de ogen van een collega. Of is het een verbijsterde blik? Of afgrijzen?
Ik weet het eigenlijk niet.
Wat ik wel weet is dat die collega het waarschijnlijk nog niet eerder heeft meegemaakt in al die jaren dat hij bij de bank werkt.
Zelf werk ik er net een jaar of anderhalf. Maar lang genoeg om een blijvende indruk achter te laten.
Letterlijk dan. In de vorm van een deuk in een archiefkast. Die ik er zojuist uit frustratie in heb geschopt.
Ik weet niet meer preciés waarom ik explodeerde. Maar het ging over iets wat ik intern probeerde te regelen voor een klant
Gerben van Driel
Het jaar: 2006.
Plaats van handeling: een lokaal kantoor van dé Private Bank van Nederland.
Mijn rol: aanstormend Private Banker. Die zijn emoties dus even niet helemaal onder controle had…
Ik weet niet meer preciés waarom ik explodeerde. Maar het ging over iets wat ik intern probeerde te regelen voor een klant. Iets pietluttigs vanuit diens perspectief (een nieuwe bankpas of iets dergelijks).
Maar waar ik dan intern hemel en aarde voor moest bewegen om het op een manier en termijn geregeld te krijgen, passend bij het door de bank voorgespiegelde hoge Private Banking-serviceniveau.
Bekijk ook BusinessWise Academy met Gerben van Driel en Pim Bertens over slim en verstandig beleggen.
Ik beschouwde mezelf in die baan als een frontsoldaat. Die met zijn poten in de klei stond. En probeerde de oorlog te winnen voor bank en klant. Terwijl ik continu onder vuur werd genomen, gehinderd en betutteld door 'eigen' compliance-processen en hoofdkantoorprocedures.
Regelmatig denk ik eraan terug. Nu de discussie volop woedt of we in Europa onszelf niet helemaal kapotreguleren. En daarmee onszelf op achterstand zetten in de mondiale concurrentiestrijd.
De Gerben uit 2006 zou hebben gezegd: ,,Helemaal eens! Regels afschaffen. Nu!"
Maar de Gerben uit 2025 weet het nog zo net nog niet. Is de wijsheid dan gekomen met de jaren?
Ik had nattigheid moeten voelen (no pun intented) toen de aannemer van meet af aan de waarschuwing van de vloerenlegger in twijfel trok
Gerben van Driel
Regels? Die zijn helaas noodzakelijk
Een belangrijk kwartje viel onlangs. Toen ik in aanvaring kwam met mijn aannemer.
Een onderdeel van onze grootscheepse verbouwing is de aanleg van vloerverwarming. En daarop: een houten vloer. Dat kan. Mits die ondervloer droog genoeg is. Want als er maar iets van restvocht in de ondervloer achterblijft, dan kan dat je dure parketvloer ruïneren.
De waarschuwing van de vloerenlegger was duidelijk. De oplossing simpel: 15 dagen vóór het leggen de vloerverwarming aan. Dan is er geen centje pijn. En we wisten dit al maanden vantevoren. What could possibly go wrong?
Ik had nattigheid moeten voelen (no pun intented) toen de aannemer van meet af aan de waarschuwing van de vloerenlegger in twijfel trok. En vervolgens wekelijks beloofde dat het goed zo komen. Maar er feitelijk niks gebeurde.
Ik vermoed een gevalletje 'Not Invented Here!' in combinatie met 'Niet mijn probleem' en een snufje 'Het zal zo'n vaart niet lopen' gemengd met 'Laat die klant maar lullen.'
Ik heb hoog gesprongen, ik heb laag gesprongen en er als een bezetene aan getrokken. De vloerenlegger dreigde niet te gaan leggen. Waardoor de dure verbouwing nog langer zou duren. Maar uiteindelijk ging het nét goed. De aannemer haalt er nu nog steeds zijn schouders over op.
Wat is dan de les?
God verhoede het, maar stel nou dat we over een tijdje weer zouden gaan verbouwen… Dan zeg je:
'Reguleren!'
Bepalingen in dat contract. Nauwkeurig omschrijven. Ervoor zorgen dat je juridisch zo sterk staat als een huis (wederom: no pun intended). Want kennelijk is 'er onderling uitkomen' niet vanzelfsprekend.
Niet op het micro-niveau van mijn verbouwing. Maar ook niet op het macro-niveau van sectoren.
Bedrijven schreeuwen vaak om zelfregulering. Maar er zijn voorbeelden te over waar daar vervolgens niets van terecht komt. Dan maar centraal regelen.
Laten we in Europa niet minder regelen. Maar het als béste regelen
Gerben van Driel
Dus teveel regels in je business?
Misschien moet je als business dan ook eens in de spiegel kijken.
En daarbij een troost:
Regels kunnen innovatie juist stimuleren
Berucht is het voorbeeld van de Europese regels over stofzuigermotoren. Door politici nationaal geframed als het summum van Brusselse bemoeizucht. Terwijl het de bedrijven zelf waren die erop aandrongen. En het innovatie enorm bevorderde.
Het creëert namelijk een duidelijk kader en level playingfield.
Zelfs vanuit de Verenigde Staten klonk onlangs nog een oproep om méér regels naar Europees voorbeeld, voor een branche die historisch gezien niets moet hebben van centrale organen: de crypto-branche.
Voornaam belegger Jan van Eck motiveerde zijn oproep in de Washington Post als volgt:
'The absence of clear rules dioscourages innovation and undermines investor confidence (….) Meanwhile, jurisidictions with frameworks like the European Union's Markets in Crypto-Assets Rregulation Authority attract capital and talent with their structured approach.'
Dus laten we in Europa niet minder regelen. Maar het als béste regelen.
Zoals ze op mijn studentenvereniging vroeger zeiden:
Romeo Delta!
Oftewel:
Regel dat!
Lees ook deze blog van Gerben van Driel: Hoe Improvisatietheater je helpt innovatiever te worden
Ontvang elke donderdag het beste van BusinessWise in je mailbox
