Toen Barbara Slee 10 jaar oud was wist ze al dat ze later iets met natuur en dieren wilde doen. ,,Toen ik van de gymles terug liep naar school vond ik op straat een eend met gebroken vleugel en ik nam hem mee de klas in. Ik werd eruit gestuurd omdat de eend op mijn tafel poepte en heb toen buiten moeten wachten op de dierenopvang, maar ik hield voet bij stuk."
Vanaf dat moment was ze vastbesloten om de natuur te beschermen, zich in te zetten tegen onrecht, en iedereen om haar heen overtuigen. Het is haar gelukt om die ambitie waar te maken. 38 Jaar later is ze senior programmamanager Internationaal Beleid bij IFAW en pleit zij dagelijks voor betere bescherming van de natuur en bedreigde diersoorten.
Galápagos eilanden
Barbara doet wat de dieren doen voor wie ze opkomt: haar instinct volgen. Dat deed ze toen ze koos voor twee studies in plaats van één (milieukunde en internationaal recht). Vervolgens besloot om die studies een jaar te onderbreken om Spaans te leren in Quito, en voor die leuke Franssprekende Belg die ze onderweg in Chili tegenkwam Frans leerde. Ondertussen gaf ze ook nog even Engelse les op de Galápagos eilanden.
Slee: ,,Daar kun je alleen naartoe als je ontzettend veel geld betaalt en je mag dan maximaal 8 dagen blijven. Ik had niet veel geld en wilde langer blijven. Dat bleek alleen een optie te zijn als je bereid was om Engelse les te geven of als je meewerkte in het Charles Darwin Research Station. Ik heb het allebei gedaan, en zo de kans gekregen om twee maanden te blijven. De extra talenkennis heeft me echt verder geholpen in mijn carrière, omdat ik mensen kan aanspreken en overtuigen in hun moedertaal."
De extra talenkennis heeft me echt verder geholpen in mijn carrière, omdat ik mensen kan aanspreken en overtuigen in hun moedertaal
Van mensenrechten naar dieren
Na haar verblijf in Zuid-Amerika was het de hoogste tijd om haar studies af te ronden. Daarna kreeg ze een aanstelling aan de Universiteit van Leiden, waar ze verder onderzoek mocht doen naar het onderwerp van haar scriptie: Hoe inheemse kennis beschermd kan worden door middel van intellectueel eigendomsrecht en vertegenwoordiging van inheemse belangen op internationaal niveau. Ze werkte twee jaar in Leiden. Vervolgens vond ze werk bij het Europees Parlement als parlementair medewerker en vervolgens bij Partners for Democratic Change International, waar ze zich inzette voor mensenrechten.
In 2008 verlegde ze de focus van mensen naar dieren, en trad ze in dienst bij IFAW, een internationale organisatie die zich inzet voor de bescherming van natuur en (bedreigde) dieren. Slee: ,,De meest recente campagne richt zich op de handel in haaienvinnen. Een uitdagende opdracht, omdat de beschuldigende vinger vooral naar Azië wordt gewezen, terwijl ook de Europese vissersvloot zich hier schuldig aan maakt. Ook in Frankrijk, Italië en Spanje wordt er haaienvlees gegeten en zelfs landen als Nederland verdienen veel geld aan de handel in vinnen. Door middel van analyses van handelsgegevens hebben we Europa gewezen op hun rol en verantwoordelijkheid om haaiensoorten beter te beschermen."
Zaak gewonnen
Haar grootste overwinning met IFAW boekte ze met een handelsverbod op commerciële zeehondenproducten. ,,We dwongen een Europees verbod af op deze producten met één uitzondering: de Inuit behouden het recht om in deze producten te handelen, omdat ze ervan afhankelijk zijn voor hun bestaan. Dit verbod is later aangevochten door de Wereld Handels Organisatie, omdat het in strijd zou zijn met het principe van de vrije markt. Uiteindelijk hebben we deze zaak gewonnen."
De zaak maakte diepe indruk op Slee. Alles wat ze tijdens haar studie leerde kwam samen: de belangen van inheemse volkeren, internationaal recht, dierenwelzijn en politiek. ,,Het gevoel dat ik kreeg toen het verbod werd ingevoerd, kan ik nog steeds zo oproepen. En dat is belangrijk voor mij, omdat veel van wat ik doe te maken heeft met een lange adem. Je werkt soms 5 jaar naar iets toe en alles moet kloppen. Dat kan heel zwaar zijn. Je moet geduldig zijn, ook al weet je dat je gelijk hebt."
Je werkt soms 5 jaar naar iets toe en alles moet kloppen. Dat kan heel zwaar zijn
Alles komt samen
IFAW heeft kantoren in 16 landen en projecten in meer dan 40 landen. Dat is voor Slee ook één van de factoren waardoor ze zo op haar plek is bij IFAW. ,,Ik ben tussendoor 5 jaar weggeweest bij IFAW, om bij een kleinere organisatie te werken. Ik ontdekte daar dat je weliswaar sneller beslissingen kunt nemen, maar dat het internationale aspect voor mij ontzettend belangrijk is. Omdat je zo de grootst mogelijke impact kunt maken, samen met lokale partners."
Wel neemt Slee de ervaringen mee die ze bij de andere organisaties opdeed. ,,Alles wat ik heb geleerd komt hier samen. Mijn gevoel om terug te gaan naar IFAW was heel sterk, en ik laat me bij alles wat ik doe leiden door mijn instinct. Je moet je eigen natuur volgen. Als we dat doen kunnen we ook makkelijker een leven leiden dat goed is voor de planeet. Mijn dagelijkse leven komt overeen met waar ik me voor inzet in mijn baan. Het is moeilijk om een modern leven te leiden en de natuur niet te belasten, maar ik probeer dat toch te doen, iedere dag weer. Met enthousiasme in plaats van doemverhalen probeer ik anderen ook zover te krijgen."
