„Ik vind het niet erg om verzorgd op pad te gaan," zegt Roel Wolbrink fijntjes, ergens halverwege het gesprek in zijn Utrechtse kleermakerij New Tailor. Hij vertelt dat hij vandaag daarom voor de 'Urban' heeft gekozen: een jasje, maar dan net iets speelser dan de blazer van een pak. Het past bij de stijl van New Tailor, die hij net 'nieuw klassiek' heeft gedoopt: „Dat verzin ik ter plekke, maar dat zegt het wel: niet té klassiek."
Geen logo's
Wolbrink zit niet graag stil én houdt dingen graag in eigen hand. Terwijl hij in de winkel voor de fotograaf poseert, legt hij me uit waarom je geen logo's moet dragen: „Als je het zwart-wit wilt opschrijven: je moet reclame maken voor jezelf, niet voor een merk." En als ik mijn laatste interviewvragen stel, meet hij spontaan mijn maten op: „Je hebt hoge schouders en je kantelt je bekken, daar moet het patroon op worden aangepast. Eigenlijk ben je een Italiaan, qua bouw, maar dan een langere versie."
Dan trekt hij een jasje voor me uit het rek. En nog een. „Bij de mouw heb je nog wel een paar centimeter nodig. Als ik mijn armen langs mijn lichaam houd en ik steek mijn handen horizontaal opzij, wil ik dat ze precies mijn hand raken. Maar dat is ook smaak. Mijn vader had een hotel – dat verklaart mijn liefde voor gastvrijheid – en die wilde altijd dat zijn jasjes lang genoeg waren om een glas in de vaatwasser te zetten zonder dat de mouw trok."
Echte mannenkleuren
Wolbrink, naast pakkenverkoper ook schrijver van de etiquettegids Het blauwe boekje („80.000 verkochte exemplaren, maar helaas niet meer te koop"), heeft de mannenmode zien veranderen, de afgelopen drie decennia. „Sinds acht jaar verkopen we veel meer groene jasjes en pakken in diverse bruintinten. Deden we daarvoor nooit. Achttien jaar geleden verkochten we één keer een groen pak aan een bankdirecteur. Die trok het aan naar zijn werk en hoorde de hele dag: 'Ga je jagen?' Gelukkig kan er nu wat meer, qua kleur."
Een kraag is een soort sokkel voor je hoofd
Hij laat een rek zien met jasjes („Dertig procent van de bestellingen maken we hier zelf, in ons atelier. De rest komt uit Italië en India") en vraagt welke kleur ik vooral zie. Tussen bruin, beige, groen en grijs steekt (donker)blauw er maar net bovenuit. Wolbrink: „Die vijf kleuren zijn de echte mannenkleuren en combineren ook makkelijk met elkaar."
Casualisering van de werkvloer
Wat ziet hij nu, op de werkvloer? „De casualisering zet door, de eigen stijl ook. Sportkleding op de werkvloer zie je juist weer iets minder, net als sneakers onder een pak. Als je nu een pak draagt, is dat echt een keuze die je wilt ownen. Maar de meeste mannen zijn echt aan het zoeken wat ze aan kunnen of moeten, ook op kantoor. Ik snap dat. Wat zou jij dragen als je bij ING ging solliciteren? Vroeger was dat een bank, dus zou je een pak dragen, maar nu is het vooral een ICT-bedrijf."
De basis
Oké, iets minder pakken, maar wat dan wel? „De basis is een goede broek en een goed hemd of polo. Soms met jasje. Of heel bewust een pak. Dat is fijn om te dragen en zorgt nog steeds voor de meest krachtige uitstraling. Vergeet ook niet dat een kraag kracht geeft aan je verschijning. Dat is een soort sokkel voor je hoofd. En onderschat de schoenenkeuze niet, hè? Dat zegt vaak alles. En je tas: op een bepaalde leeftijd heb je gewoon een fatsoenlijke tas nodig. Je Eastpak laat je maar achter op de middelbare school."
Lees ook: Hoe word ik een betere kleder?
En de das, is die voorgoed verdwenen? „De das - nooit stropdas zeggen - wordt nu heel bewust gedragen. Het is meer een stijlding geworden dan een gebruik. Hetzelfde geldt voor het manchetknoop en het pochet."
Wolbrinks New Tailor, 'kleermakerij voor formal and smart casual wear sinds 1997', heeft een paar woelige jaren achter de rug. Vijf jaar geleden zei Wolbrink nog „In 2025 kleden wij James Bond." Dat kan nog natuurlijk, maar inmiddels liggen de prioriteiten wat anders.
De keten omgedraaid
Wolbrink: „In het kort: in 1997 waren de eerst écht nieuwe kleermaker, die bewust de keten omdraaide en de klant centraal stelde. Wij vonden dat de meeste retailers dozenschuivers waren. De klant moest het doen met wat er in het rek hing. Wij wilden maken wat de klant écht wilde hebben. Dan trek je als een magneet de juiste mensen naar je toe."
Los van de lockdown veranderde dat de wereld van kantoorkleding voorgoed na corona
„We begonnen in Utrecht en maakten een relatief snelle groei door. We konden uitbreiden naar een tweede zaak in Amsterdam en begonnen later zelfs andere winkels te beleveren. Altijd alleen met eigen geld. Toen kwamen de crises van 2008 en 2011. En de Brexit, die grote impact had op alle handel uit Engeland en dus ook op de stoffen en pakken die we uit Engeland haalden. En corona natuurlijk. Los van de lockdown veranderde dat de wereld van kantoorkleding voorgoed. Het gaf ons wel de tijd om eigen productie op te zetten. Een oude wens. Omdat duurzaamheid belangrijker wordt, zien we de laatste jaren ook een groeiende vraag naar lokale producten gelukkig."
Alles op één plek
„Nadat de markt in 2024 minder hard groeide dan we in onze Excelsheets hadden bedacht, zijn we nu teruggegaan van drie locaties naar één, ook om alle kleermakers samen te brengen op één plek. Daarmee zijn we nu nog unieker. De energie is goed en we zitten op een fantastisch hoekpunt in de stad, tussen de Dom en het Janskerkhof. Daar kun je niet tegenaan adverteren."
Lees ook: Zabeth van Veen over zichtbaarheid: lach, ken jezelf en trek iets roods aan
Dan komt er een klant binnen. Wolbrink heeft me net uitgelegd wat er dan allemaal in gang treedt in de zaak. Het kernwoord: gastvrijheid. „Als je gewoon achter je toonbank op je klant gaat zitten wachten, red je het niet meer. Het gaat om beleving. Goede koffie, rust, aandacht. Even landen. Zoals wij hier altijd zeggen: 'Alleen ontspannen klanten zeggen ja'."
Meer BusinessWise? Abonneer je op onze nieuwsbrief!
Ontvang elke donderdag het beste van BusinessWise in je mailbox. Schrijf je hier gratis in:
