Een bijna onmogelijke erfenis: geen wonder dat Giorgio Armani nooit een opvolger aanwees

Toen Giorgio Armani kort voor zijn show in New York (oktober '24) gevraagd werd hoe hij zijn tijd na zijn pensionering wilde doorbrengen - hij had kort daarvoor aangekondigd over twee tot drie jaar met pensioen te gaan - leek hij al terug te krabbelen. "Ik zou mijn tijd graag in totale ontspanning doorbrengen, in een van mijn huizen," vertelde hij Lisa Armstrong van het Britse Telegraph. „Maar de waarheid is dat ik mijn hele leven heb gewerkt en niet zou weten wat ik met mezelf aan moet. Ik ben simpelweg niet geboren om niets te doen, dus drie jaar kunnen heel gemakkelijk veel meer worden."

Giorgio Armani: wie gaat hem opvolgen?

Op de een of andere manier lukte het hem nooit om duidelijke opvolgingsplannen vast te leggen. Hij had verschillende familieleden om zich heen, onder wie met name zijn nicht Roberta, maar niemand ontpopte zich als duidelijke erfgenaam. „Natuurlijk geeft het me iets om wat er gebeurt als ik er niet meer ben. Maar ik ben nog steeds aan het uitzoeken wie het moet overnemen."

Hoewel het huidige studioteam Armani's creatieve visie op de korte termijn zal voortzetten, zullen velen zich buigen over de vraag wie het huis op de lange termijn zou kunnen leiden. Hedi Slimane, meester van de moderne tailoring, zou een slimme keuze zijn. Clare Waight Keller zou een opvolger kunnen zijn. Silvana Armani, hoofd damesdesign voor de Armani-groep, of Leo Dell'Orco, hoofd herenontwerp (die bij de laatste twee shows in Armani's plaats het applaus in ontvangst nam), zijn eveneens waarschijnlijke kandidaten.

Nieuwe flagshipstore in 400 miljoen dollar-pand

D'Orco gaf geen tekenen dat hij het rustiger aan deed. Eind 2024, ter ere van zijn 90ste verjaardag én het 50-jarig bestaan van zijn merk, presenteerde hij zijn lente-/zomercollectie 2025 in New York. Niet geheel toevallig had hij zojuist een nieuwe flagshipstore over drie verdiepingen geopend op 760 Madison Avenue. En dat in een complex van 400 miljoen dollar waar ook The Armani Residences deel van uitmaakten, appartementen met prijzen tussen 8 en 32 miljoen dollar. Alles was verkocht. De winkel zelf draaide in twee dagen 3 miljoen dollar omzet. Het moge duidelijk zijn: Giorgio Armani is nooit uit de mode geweest.

Vermogen Giorgio Armani: 9 miljard pond

Mogelijk vulde zijn workaholisme een emotionele leegte. Sergio Galeotti, de liefde van zijn leven en degene die hem er als eerste van overtuigde dat hij een succesvolle carrière als modeontwerper kon hebben, overleed in 1985. Alles wees erop dat Armani nooit echt een zielsverwant heeft gevonden die hem kon vervangen. Wel had hij weloverwogen stappen gezet om zijn nalatenschap – financieel en creatief – veilig te stellen. Hij heeft zijn eigen museum in Milaan. Ondertussen zal de Giorgio Armani Foundation, die hij in 2016 oprichtte, waarschijnlijk een sleutelrol spelen in het toezicht op het bedrijf en het beschermen van de onafhankelijkheid, het ondersteunen van zijn favoriete goede doelen en ervoor zorgen dat zijn aangewezen erfgenamen geen reden hebben om te ruziën over zijn vermeende vermogen van 9 miljard pond.

Elegante, verfijnde looks ten spijt volgde hij een tamelijk ascetisch ritme – zeker vergeleken met het hedonisme van tijdgenoten als Halston, Calvin Klein en Claude Montana: opstaan om 6 uur 's ochtends, zowel 's ochtends als 's avonds sporten, tot het einde toe, en vroeg wegsluipen van met beroemdheden overladen feesten die regelmatig ter ere van hem werden gehouden. Hij was trots op zijn slanke, atletische, gebruinde postuur en verscheen steevast aan het einde van zijn show in een strak donkerblauw T-shirt en chino's. Dat 'uniform' was eerder een manifestatie van zijn nauwgezette afwijzing van het overbodige dan een teken van nederigheid.

Anna Wintour sloeg Armani-shows vaak over

Een van de aantrekkelijkere aspecten van Armani – zeker als gesprekspartner – was dat hij niet leed aan valse bescheidenheid en ook niet van de media-training was. Zelfs in een tijdperk van cancelcultuur was hij heerlijk ongefilterd. Volledig de baas over zijn bedrijf – hij wees alle pogingen af om erin te participeren – had hij niets te verliezen. Zijn aanvaringen met Anna Wintour, die zijn shows vaak oversloeg, Gianni Versace (wiens drive hij bewonderde, al kon hij niets met diens smaak) en Dolce & Gabbana (ordinair) waren op z'n minst vermakelijk en bevatten meestal harde waarheden, ook al vertelden ze niet het hele verhaal. Hij bekritiseerde John Galliano, wiens theatraliteit hij steeds excessiever vond, en Miuccia Prada. „Ze leeft meer in de wereld van Miuccia Prada dan in de echte wereld. Ze denkt er niet aan dat haar jurken door normale vrouwen gedragen moeten worden."

Dat hij geen kinderen had, ervoer hij naarmate hij ouder werd steeds meer als een gemis. Troost vond hij bij„ Bianca, de vijfjarige dochter van een van zijn medewerkers. Ik beschouw haar bijna als de mijne, en dat deed me beseffen dat ik een geweldige vader zou zijn geweest." Vaderschap was hem niet gegund. In plaats daarvan bracht hij een van de laatste grote modehuizen voort die nog door de oprichter zelf worden geleid. Het merk Giorgio Armani, dat hij in 1975 lanceerde, bleef niet alleen in privébezit (van hem), maar introduceerde ook een nieuwe manier van kleden bij miljoenen mannen – en kort daarna vrouwen.

Met dank aan Richard Gere, American Gigolo

Net als Chanel en Saint Laurent, twee ontwerpers die hij zeer bewonderde, ontwikkelde hij een unieke en oorspronkelijke kleedstijl. Heel Armani werd synoniem voor een terloopse glamour die vandaag net zo overtuigend is als een halve eeuw geleden. In Armani's handen werd de zachte Italiaanse tailoring die zijn oorsprong heeft in Napels nonchalanter en sexy. Beige werd synoniem voor zonovergoten luxe in plaats van grauwe alledaagsheid.

Richard Gere introduceerde in 1980 in de succesfilm American Gigolo, de Milanese ontwerper bij een breder, niet-modieus publiek. Armani moet hem elke dag dankbaar zijn geweest voor Gere's allure (en voor Gere's tegenspeelster Lauren Hutton, die in haar Armani trenchcoat pure seks uitstraalde). John Travolta – destijds na Saturday Night Fever de beroemdste acteur ter wereld – was oorspronkelijk gecast. Daarna bedacht regisseur Paul Schrader (American Gigolo) zich – gelukkig voor Armani, die met kenmerkende botheid opmerkte: „Travolta was absoluut niet het type dat mijn kleding met flair en elegantie kon dragen." Daarna kleedde hij zo'n 200 films en ontelbare beroemdheden in het echte leven.

Oscar-uitreiking werd Armani Awards

In 1989 verscheen Michelle Pfeiffer, op het hoogtepunt van haar carrière, op het Oscar-rode loper in een zwarte Armani-smoking: een modebepalend moment dat een mondiaal publiek de volle slagkracht van minimalisme liet zien. De Oscar-organisatie lette op. Wanhopig over de kneuterigheid van veel andere rode-loper-outfits vroegen ze hem het jaar daarop om bij te springen. Bij de Oscars van 1990 kleedde hij onder anderen Kim Basinger, Robert De Niro, Steven Spielberg, Julia Roberts, Jodie Foster, Denzel Washington, Daryl Hannah, Steve Martin, Tom Cruise, Jeff Goldblum…

Women's Wear Daily doopte de avond later The Armani Awards. Het label is tot op de dag van vandaag gevraagd op rode lopers, met Cate Blanchett als opvallende vaandeldrager: zij droeg vorige week op het Filmfestival van Venetië opnieuw een Armani Privé-jurk die ze drie jaar eerder al op de rode loper had gedragen. Zoals rapporten aangaven, vroegen A-lijststerren in de afgelopen jaren steeds vaker om vintage Armani ('ze hebben geen idee', zei een stylist, 'Armani leent ze iets uit dat twee jaar oud is en zij denken dat het diep uit het archief komt').

Elk voordeel heeft z'n nadeel

Pluspunt: het merk staat duidelijk ergens voor – een zeer begeerlijke, Europese, uitgepuurde klasse die door heel veel anderen is gekopieerd. 'Te veel', merkte hij vorig jaar op. „Jarenlang door Calvin Klein, en niet alleen door hem. Zelfs vandaag gaan ze er nog mee door." Minpunt: Armani's almacht in zijn eigen bedrijf betekende dat hij soms stokdoof kon zijn voor andermans ideeën en wat vast in zijn gewoonten. Zijn shows, die hij per se zelf wilde stylen, resulteerden soms in twijfelachtige accessoires, make-up en zeer magere modellen en konden overdreven lang aanvoelen.

Als reactie op het nieuws van zijn overlijden zei Bernard Arnault, CEO van LVMH: „Ik ben diepbedroefd door het heengaan van Giorgio Armani. Hij creëerde een unieke stijl, een spel van licht en schaduw, die hij uitbouwde tot een groot en succesvol ondernemersavontuur en hij tilde de Italiaanse elegantie naar een mondiaal niveau. Hij was een echte vriend en bewonderaar van Frankrijk".

Ontvang elke week het beste van BusinessWise in je mailbox. Schrijf je hier nu gratis in: