Tien jaar lang leidden Anne de Jong en Nadia ('Naad') van der Vlies samen NONONS. Nu Anne vertrekt, blikken ze terug op wat werkte – en wat niet. Over egoloos ondernemen, adviseurs die te veel beloven en waarom van elkaar houden cruciaal is voor succes. Komt een man bij twee vrouwelijke ondernemers...
Zijn jullie het vaak oneens geweest?
Anne: „Niet vaak. Maar ik herinner me wel dat we een tijd steeds meer werk kregen, dat ook nog eens heel veel geld opleverde, maar eigenlijk niet bij ons paste. Weet je: Nadia verkoopt alles. Trainingen aan callcenters over klantgerichtheid, vitaliteitstrainingen. We waren te versnipperd. Toen zei ik op het balkon bij mij thuis: we moeten stoppen met die trainingen."
Nadia: „Toen moest ik wel drie keer slikken. Ik had net bij een klant tien verschillende trainingen verkocht. Maar binnen vijf minuten voelde ik: ze heeft gelijk. Dan denk ik: shit, dit doet wel even pijn, want het was een heel vette klant. Maar ook: oké. Dan gaan we het dus gewoon anders doen."
Hoe voorkomen jullie dat zoiets escaleert?
Anne: „Als je begrijpt dat onder elk gedrag een positieve intentie zit dan kun je goed samenwerken. Die intentie kan zijn een behoefte die je hebt, een pijn die je niet wil voelen of een gevoel dat eruit moet. Als je dat niet begrijpt, blijf je maar botsen op gedrag. Dan zie je alleen wat de ander doet, niet waarom diegene het doet. Als je samen een bedrijf leidt, heb je gewoon moeilijke keuzes te maken, sta je onder druk. De een reageert daar misschien op door controle te willen, de ander door juist alles los te laten. Als je dan alleen naar het gedrag kijkt – 'jij vertrouwt me niet, of jij bent lui' – dan kan dat heel snel botsen. Maar als je kunt zien wat erachter zit, bijvoorbeeld de angst om te falen of de behoefte aan vertrouwen, dan kun je er samen doorheen. En dat zorgt ervoor dat je niet alleen maar boos wordt. Je kan meer emoties bespreken en delen."
Nadia: „Ik denk dat het daarom alleen maar beter is geworden tussen ons. In het begin ken je elkaar nog niet zo goed, en ken je ook elkaars gekke trekjes niet, waardoor je sneller onbegrip voelt. Omdat wij elkaar nu door en door kennen, begrijpen we elkaar bijna altijd en anders vragen we het gewoon: zo van, waarom deed je gisteren zo?"
Is dat typisch vrouwelijk?
Nadia: „Ik weet niet per se of dat in mannen of vrouwen zit, maar het zit in jezelf niet te belangrijk maken en reflectief vermogen. Vrouwen zijn over het algemeen meer gericht op verbinding, maar ik ken ook vrouwelijke leiders die keihard zijn, die je zo op willen eten. Het feit dat wij in dit coachingsvak zitten – waar je leert om niet te reageren op elkaars buitenkant, maar blijft kijken naar wat eronder zit – dat helpt enorm. Ik hoor veel ondernemers om me heen mopperen over arbeidsmoraal: mensen die elke avond om half zes naar huis willen of dat tegenwoordig 'niemand 's avonds meer gebeld wil worden over werk'. Anne en ik hebben ons natuurlijk ook weleens opgewonden over mensen met een 9 tot 5 mentaliteit, maar wij denken altijd eerst: Wat zit eronder? Wat ligt er aan ons? Niet meteen oordelen, eerst vragen. En luisteren. "
Anne: „En het is natuurlijk zo dat leiders, of het nu mannen of vrouwen zijn, altijd meer verantwoordelijkheid nemen dan anderen. Als je zoveel verantwoordelijkheid neemt, word je wel sneller geïrriteerd als anderen het niet doen."
Anne, je hebt Nadia ooit gevraagd om je partner te worden. Had Nadia ook een man kunnen zijn?
Er valt een betekenisvolle stilte. „Nou, ik had ook geen andere vrouw gezien met de energie en positiviteit die ik bij Nadia zag, toen ze bij me in de Intensive opleiding zat." Anne denkt nog even na. "Maar als ze een man was geweest, met dezelfde eigenschappen... ik denk dat ik minder snel had overwogen om iemand zo diep toe te laten. Iedereen om me heen raadde me af om Naad 50 procent van mijn aandelen te geven. Maar ik heb, denk ik, gevoeld dat zij zo weinig opportunistisch is, zo gunnend. Dus ik heb het gewoon maar gedaan, op goed vertrouwen, zoals ik meestal doe. Maar ik weet niet of ik dat ook bij een man had gedaan."
Bart, jullie scale-up adviseur, die jullie helpt om te groeien – is een man. Was dat bewust?
Nadia: „Ik denk dat het zinvol is dat hij man is. Hij voegt iets toe in het net iets anders denken. Een vriendin van me zoekt nu ook zo'n adviseur en dacht aan een vrouw. Toen zei ik: neem toch maar een man. Die helpt je anders en groter denken. Tijdens een etentje laatst vroeg iemand naar onze omzet: Ik zei: 'We gaan denk ik 5,7 miljoen halen'. Toen mompelde de man naast me: 'Zeg de volgende keer gewoon 6 miljoen'. Dat vind ik dan veelzeggend."
Dat groot denken, Amerika ontdekken, dat is wel een mannelijke eigenschap
Anne de Jong NONONS
Anne: „Dat groot denken, Amerika ontdekken, dat is wel een mannelijke eigenschap. Wij zijn niet begonnen met 'we willen supergroot worden'. Wij wilden gewoon heel mooie opleidingen maken en mensen helpen groeien."
Nadia: „We begonnen gewoon. Zonder ooit te hebben gedacht aan het einddoel. Bij elke volgende mijlpaal zoals het eerste miljoen, gaven we elkaar wel high fives. Maar we werkten daar niet strategisch naar toe. Kwaliteit leveren was altijd prio."
Ik heb jullie wel eens horen klagen over mannelijke adviseurs…
Nadia: „Ja. Vrouwen zijn vaak eerlijker over wat ze niet kunnen. Wij verkopen zelf ook niets wat we niet kunnen. Wel iets wat we bijna kunnen, want dan gaan we het leren. Maar dat mannelijke van zeggen 'wij gaan je gigantisch helpen, we halen je helemaal uit de brand' en vervolgens komt er niks – daar kan ik niet bij."
Anne: „Al die mannetjes die van alles beloven en als puntje bij paaltje komen blijkt het 90 procent gebakken lucht. Dat hebben we nu al een paar keer meegemaakt. Ik heb echt een hekel gekregen aan mannen die ergens een klein dingetje van weten en dan met een heel blufverhaal komen."
Nadia: „Ik merk ook vaak dat mannen me ongevraagd advies gaan geven, en soms denk ik dat het erger is omdat ik vrouw ben. Dat ze me vertellen wat ik moet doen en waar ik aan moet denken, terwijl ik dan helemaal geen probleem heb."
Mansplainen.
„Ja. Ik vraag me regelmatig af of ze dat bij Paul, mijn man, ook zouden doen."
Worden vrouwen anders bekeken als ze een bedrijf hebben?
Nadia: „Het is vooral leuk. Want ja, ik voel me wel iets bijzonderder als vrouw met een bedrijf. Behalve als ze vragen: 'Hoe is het met je bedrijfje?'
Anne: „Als je dan omzet noemt, zie je ze schrikken. Niemand verwacht dat bij ons."
Nadia: „Best knap voor een coachbedrijfje".
Hebben jullie een tip voor andere leiders?
Anne: „Zet je ego opzij. Elkaar heel veel gunnen – dat hebben we altijd gedaan. Wij zeiden nooit tegen elkaar: je bent te veel op vakantie, of te veel op opleiding. Altijd gedacht: wat heeft diegene nodig? Dat doen we ook bij het personeel.
Nadia: „En verdiep je in jezelf en de ander. Wees bereid naar jezelf te kijken. Waarom wind ik me hierover op? Wat zegt dit over mij. Én om echt naar de ander te kijken. Nieuwsgierig te blijven.
Lijkt wel liefde..
Nadia: „Ja…" Ze kijkt Anne aan. „Ik hou echt van jou. Dus ook al doet het mij pijn dat je gaat, ik weet omdat ik je door en door ken, dat het voor jou beter is.
Daarom geloof ik echt dat elkaar goed kennen dus cruciaal is om succesvol te kunnen samenwerken. Want iedereen weet: als je meer weet van elkaar je hebt samen van alles meegemaakt – dan kun je veel meer van elkaar hebben."
Anne: „En je gaat vanzelf een beetje van elkaar houden als je elkaar je binnenkant laat zien. En dat is in samenwerkingen juist een succesfactor."
Lees ook: Nadia van der Vlies: 'Managers hebben vaak een grote mond, behalve waar het echt nodig is'
Ontvang elke week het beste van BusinessWise in je mailbox. Schrijf je hier nu gratis in:
