Emerging Entrepeneur Of The Year 2025 Henry Jonker: 'Ik kick op die druk, dát is ondernemen'

Sander de Klerk legt het graag nog even uit. Dat het dus bij een prijs als EY's Emerging Entrepeneur Of The Year niet alleen gaat om wat de onderneming doet en hoe succesvol zij is, maar dat het vooral om de ondernemer zélf gaat. Om zijn energie, om wát hij doet en hóé hij het doet. Want de ondernemer maakt de onderneming.

'Je leert van fouten'

Qua energie zit het wel goed bij Henry Jonker, de oprichter van Novades, een grondstofverwerkingsbedrijf dat feed- en food-industrieën met elkaar verbindt. Moet ook wel, legt hij uit aan Sander, die met zijn The Good Roll vorig jaar de prijs won en dit jaar in de jury zat.

Henry: „Ik heb de afgelopen vier jaar in een kelder gezeten. Het was heel zwaar, oorlog in Oekraïne, corona, niks ging zoals het moet. Maar als ik het nog een keer zou moeten doen, deed ik dat."

Sander: „Dat is wat ondernemers doen: je leert van je fouten, kijkt hoe het beter kan, maar je gaat verder. En daarom is deze prijs zo mooi, want als ondernemer ben je eenzaam. Wij hebben vierhonderd man in dienst, maar uiteindelijk maak ík de beslissing, is het mijn verantwoordelijkheid en mijn risico. Deze prijs laat zien dat je er toch niet alleen voor staat. Het is alsof andere ondernemers zeggen: we zien jou. En het werkt, want ik heb er sinds ik gewonnen heb een compleet nieuw netwerk bij."

Henry: „Het lijkt alsof je een soort keurmerk krijgt. En wat jij zegt: die erkenning is fantastisch. Want je bent bezig doelen te realiseren, met vechten, overleven. Niet zeiken, doorgaan. En nu hadden ze ineens een supriseparty georganiseerd op kantoor, met vrienden, familie en collega's. Ik hou niet zo van die spotlights, maar toch was dit fijn, dat gevoel dat iedereen erkent dat je iets moois hebt gebouwd."

Sander: „Terwijl het zomaar anders had kunnen lopen, toch?"

Henry: „Absoluut. In 2022 begon Poetin met rakketten te schieten, we hadden corona net achter de rug en mijn cijfers waren beroerd. Dus moest ik in 2023 een knoop doorhakken: ik verkoop de tent of ik ga iemand binnenhalen die mij gaat helpen bij de dagelijkse leiding van het bedrijf. Want mijn businessmodel was kapot en ik nam te veel risico. Ik was die control freak, de micromanager die alles dichtliep en dat ging niet meer. Het is net als met boksen: als je te vaak een jab op je neus krijgt, gaan die op een gegeven moment echt zeer doen. Dan krijg je spaghettibenen, ga je wankelen. Er moest echt iets veranderen, want mijn tent stond in de fik, de bank droeg me over aan Bijzonder Beheer en bovendien kwamen we er in diezelfde tijd achter dat onze jongste van drie dochters een DNA-afwijking had, wat natuurlijk veel aandacht opeist. Het was de perfecte storm, erger kon niet."

Sander: „Dus heb je er iemand bij gehaald."

Henry: „Ja. Sander, een kerel die ik al langer kende, die ik vertrouwde. Hij doorzag meteen dat er een hoop lijken in de kast zaten, dat het zwaar zou worden, maar hij zag ook de potentie, dus hij stapte in. Dat was in mei 2025 en sinds november zijn we weer uit de stront. Maar het gekke is: ik ben nu alweer andere dingen aan het doen om er toch weer meer druk op te leggen."

Sander: „Wij houden van adrenaline. Mijn investeerders zeggen vaak dat een bedrijf pas goed loopt als het saai en voorspelbaar wordt, maar dat gaat bij mij nooit gebeuren. Ik kick op die druk, op het oplossen van problemen, dát is ondernemen."

Henry: „Precies. Zoals ondernemen dus ook niet om geld gaat."

Sander: „Nee, want als het je om het geld gaat, kom je er niet. Dan kom je in een wereld met haaien, word je opgegeten. Het gaat niet om geld, het gaat om impact, om mooie dingen doen."

Henry: „En om het bedrijf. De naam, het logo, dat bedrijf is mijn identiteit, dat bedrijf is alles. Ik kom genoeg mensen tegen die me vragen waarom ik zo hard werk, waarom ik al dat risico neem en het me allemaal zo persoonlijk aantrek. Het ding is: ik kán niet anders."

Sander: „Af en toe vraag ik me wel af waar ik mee bezig ben. Het is druk, groot, veel. Maar die gedachte gaat snel voorbij, want wat wij als ondernemers doen is toch een soort ultiem iets… het is een jongensdroom. Aan de andere kant: ik weet wel dat ik er over vijf jaar mee stop. Ik weet wat er nog moet gebeuren, maar als we die doelstellingen hebben behaald, stop ik. Ook omdat ik niet weet hoe lang er nog een morgen is en ik toffe reizen met mijn gezin wil maken, samen met mijn vrouw iets nieuws wil beginnen, andere ondernemers wil helpen."

Ontvang elke week het beste van BusinessWise in je mailbox. Schrijf je hier nu gratis in: